Leczenie może się odbywać na dwa sposoby. Może być ono zachowawcze lub operacyjne. Leczenie zachowawcze obejmuje: rehabilitację, fizykoterapię, masaż leczniczy, terapię manualną, gimnastykę leczniczą, farmakoterapię i inne. Drugim sposobem są zabiegi operacyjne. Jedno leczenie, nie wyklucza drugiego. Jeżeli leczenie zachowawcze nie przyniesie oczekiwanych efektów, to konieczne może się okazać leczenie operacyjne. Natomiast po operacji, często stosuje się rehabilitację i inne formy leczenia uzupełniającego.

Zespoły bólowe kręgosłupa najczęściej związane są z zaburzeniami biomechanicznymi w segmentach ruchowych kręgosłupa. Ściślej mówiąc z niewłaściwym ustawieniem w stawach międzykręgowych lub z patologią samego dysku. Przyczyny takiego stanu są różne i z reguły proces ten trwa już jakiś czas. Skutkuje to zaburzeniem prawidłowej osi obciążeń w całym kręgosłupie. Każda patologia, która zaburza osie obciążeń, powoduje po pewnym czasie wiele niekorzystnych zmian. Dotyczy to wszystkich stawów, w szczególności stawów kręgosłupa, a odnosi się do dysków, torebek stawowych, więzadeł oraz innych struktur, co w efekcie daje patologiczne ustawienie pojedynczego segmentu ruchowego kręgosłupa, a to z kolei przenosi się na ustawienie sąsiednich segmentów, czy całego odcinka kręgosłupa. Poza bólem i dużym dyskomfortem, przekłada się to na funkcjonowanie naszego organizmu. Ma również wpływ na inne układy i narządy.  Wszystko to prowadzi do niewłaściwej postawy ciała i uruchamia szereg mechanizmów kompensacyjnych. Mechanizmy kompensacyjne służą ochronie funkcjonowania naszego organizmu w stanie jakiejś patologii. Niestety nie mogą one trwać wiecznie i w pewnym momencie przestają wystarczać. Wtedy widoczne stają się skutki tych nieprawidłowości i pojawiają się pierwsze dolegliwości. Z dnia na dzień stajemy się chorzy, bez jasnej, na pierwszy rzut oka, przyczyny. Każda kompensacja trwająca dłuższy czas, niesie za sobą zmiany w postawie ciała. Stanowi to pewnego rodzaju błędne koło nieprawidłowości, w których funkcjonujemy na co dzień. Sytuacja ta bezwzględnie prowadzi do przeciążeń kręgosłupa, w różnych jego miejscach. Może to trwać latami i powodować powolne i odległe w czasie zmiany. Po wyczerpaniu możliwości kompensacyjnych kręgosłupa, dochodzi do uszkodzenia różnych jego struktur. Bardzo często dzieje się tak podczas wykonywania prozaicznych czynności. Gdy dochodzi do uszkodzenia tkanek, bezwzględnie pojawia się stan zapalny, obrzęk i ból.

Tu rozpoczyna się właściwa, objawowa choroba dyskowa kręgosłupa. W miarę postępowania choroby nasilają się objawy, które w pierwszym etapie są miejscowe i lokalne. Nieleczone natomiast nasilają się i rozprzestrzeniają. Prowadzi to w efekcie do ciężkich zespołów bólowych, z poważnymi dolegliwościami neurologicznymi – z porażeniami nerwów i z niedowładem włącznie. Okres postępowania choroby dyskowej może być różny. Z reguły przebiega zmiennie, z różnymi etapami nasilenia i wycofywania się bólu czy innych objawów. W zależności od dolegliwości otrzymuje ona różne nazwy zwyczajowe, np.: korzonki, postrzał, lumbago, rwa kulszowa, ischialgia. Mogą też mieć nazwy opisujące zmiany np, bulging, przepuklina dyskowa, protruzja czy wypadnięcie jądra miażdżystego. Często problem ten traktuje się bardziej ogólnie i wtedy mówi się o dyskopatii, zespołach bólowych lub zmianach zwyrodnieniowych kręgosłupa.